راهکارهای آموزشی تأثیرگذار بر ارتقاء مدیریت نوآوری در تعاونی‌های کشاورزی و روستایی استان تهران

 هدف تحقیق حاضر، بررسی راهکارهای آموزشی تأثیرگذار بر ارتقاء مدیریت نوآوری در تعاونی‌های تولید کشاورزی و روستایی استان تهران است. روش تحقیق از نوع همبستگی می‌باشد و به لحاظ گردآوری داده‌ها از نوع غیر آزمایشی (توصیفی) و بر مبنای هدف از نوع کاربردی است. 695 نفر از مدیران و اعضای هیئت مدیره تعاونی‌های کشاورزی و روستایی استان تهران جامعه آماری را تشکیل می‌دهند که بر اساس فرمول کوکران 128 نفر به عنوان نمونه از طریق روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای با انتساب متناسب انتخاب شدند. روایی پرسشنامه با تأیید استادان گروه ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، تعدادی از کارشناسان وزارت تعاون و سازمان تعاون روستایی به دست آمد و پایایی ابزار پژوهش نیز با انجام آزمون مقدماتی از طریق تکمیل 30 پرسشنامه مورد تأیید قرار گرفت. ضریب آلفای کرونباخ برای بخش‌های مختلف بین 98/0-87/0 محاسبه شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها از طریق نرم افزار SPSSV16 صورت گرفت. نتایج تحقیق حاکی از آن است که به نظر اکثر پاسخگویان تأثیر راهکارهای آموزشی بر ارتقاء مدیریت نوآوری در تعاونی‌های تولید کشاورزی و روستایی در حد زیاد بود. نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین راهکارهای آموزشی با ارتقاء مدیریت نوآوری در تعاونی‌های کشاورزی و روستایی در سطح 1 درصد رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین بین سن و سابقه عضویت با ارتقاء مدیریت نوآوری در تعاونی‌های کشاورزی و روستایی رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه گام به گام نشان داد که راهکارهای بازدید از مراکز علمی - پژوهشی فعال در زمینه نوآوری در بخش کشاورزی و برگزاری دوره های آموزشی آشنایی با مدیریت نوآوری برای مدیران تعاونی 45 درصد از تغییرات ارتقاء مدیریت نوآوری در تعاونی‌های تولید کشاورزی و روستایی را تبیین کرده است.